<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《知其不可而為之》論語注釋 孔子作品集

【原文】

子路宿于石門①。晨門②曰:“奚自?”子路日:“自孔氏。”曰:“是知其不可而為之者與?”

【注釋】

石門:魯國都城的外門。②晨門:早晨看守城門的人。

【譯文】

子路在石門過夜。守城門的人問:“從哪里來?”子路說:“從孔氏那里來。”守門人說:“就是那個明知做不到卻還是要做的人嗎?”

【讀解】

“明知不可而為之”,這對孔子的概括真是入木三分,深刻得很。顯然,這個守城門的人并不是一個等閑之輩,而是一個修養很高卻隱身于市朝的大隱士。

回到“明知不可而為之”這句話本身來看,這是一個理想主義者的形象勾畫。一個人知道自己所從事的事情是可望成功的,于是堅持干下去,最后果然取得成功他固然是一個成功的人,但說來卻并沒有什么特別的了不起。而一個人明智自己所從事的事情在自己的有生之年還可能取得成功,但他不是一絲不茍地堅持做下去,“春蠶到死絲方盡,蠟炬成灰淚始干。”為自己的信念和理想而獻身。這就非常不易而難能可貴了。就像愚公移山,又像西緒福斯把石頭推上山坡,圣人何嘗不知道“克己復禮”任重而道遠,但卻周游列國,“累累如喪家之犬”而精神不改,晚年退居講學,仍然以禮樂文化為核心內容,為推行“仁道”而貢獻力量。正如曾子所說:“仁以為己任,不亦重乎?死而后已,不亦遠乎?”

正是這一方面的精神,突現了儒家積極入世的特征,與知其不可而不為的道家大相徑庭。

亚洲精品在线播放