<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《●卷九十二 ◎解一首》東坡全集 蘇軾作品集

  【易解(十八變而成)】


  四營為一變,三變而一爻,六爻為十八變也。三變之余四數之,得九為老陰,得六為老陰,得七為少陽,得八為少陰。故乾之策二百一十有六,坤之策百四十有四,取老而言也。凡九六為老,七八為少,其說未之聞也。或曰:陽極于九,其次則七也。極者為老,其次為少,則(陰)當老于十而少于八也。曰:陰不可加于陽,故十不用,十不用,猶當老于八而少于六也。則又曰:陽順而上,其成數極于九,陰逆而下,其成數極于六。自下而上,陰陽均也,稚于子午,而壯于己亥,始于復垢,而終于乾坤者,陰猶陽也,曷嘗有進陽而退陰與逆順之別乎?且夫自然間而制其予奪哉!惟唐一行之學則不然。以為《易》固言之矣,十有八變而成卦,八卦而小成,則十(有)八變之間有八卦焉,人莫之思也。變之初,有多少。其一變也,不五則九。其二與三也,不四則八。八與九為多,五與四為少。多少者,奇耦之象也。三變皆少,則乾之象也。乾所以為老陽,而四數其余得九,故以九名之。三變皆多,則坤之象也,坤所以為老陰,而四數其余得六,故以六名之。三變而少者一,則震坎艮之象也,震坎艮所以為少陽,而四數其余得七,故以七名之。三變而多者一,則巽離兌之象也,巽離兌所以為少陰,而四數其余得八,故以八名之。故七八九六者,因余數以名陰陽,而陰陽之所以為老少者,不在是而在乎三變間,八卦之象也。此唐一行之學也。

亚洲精品在线播放