<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《周子抄釋原序》周子抄釋 呂柟作品集

通書四十章周子之所述也周子名惇頥字茂叔舂陵人推其道學所自或曰傳太極于穆修也修傳先天圖于種放放傳于陳搏此殆其學之一師也非其至者也希夷先生有天下之愿而卒與鳯歌荷蓧長往不來者伍于圣人無可無不可之道亦似有未至者程明道先生嘗謂門**曰昔受學于周子令尋仲尼顔子所樂者何事而明道先生自再見周子吟風弄月以歸道學之士皆謂程顥氏續孟子不傳之緖則周子豈特為種穆之學而止者哉粵若稽古孔子述三王之道立百王經世之法孟軻氏辟楊墨推明孔子之澤以為萬世不斬人謂孟氏功不在禹下今周子啟程氏兄弟以不傳之玅一旦萬古之光明將為百世之利澤如日中天如水行地其功蓋在孔門之間矣人見其書之約也而不知其道之大也見其文之質也而不知其義之精也見其言之淡也而不知其味之長也顧愚何足以知之然服膺有年矣試舉其一二語為同志者啓予之益乎患人以發防決科榮身肥家希世取寵為事也則曰志伊尹之所志患人以廣聞見工文詞矜智能慕空寂為事也則曰學顔子之所學人有真能立伊尹之志修顔子之學者然后知通書之言包括至大而圣門之事業無窮矣故此二卷書皆發端以示人者宜度越諸子直以易詩書春秋語孟同流行乎天下是以敘而藏之遇天下之善士又尚前修而欲讀其書者則傳焉五峯胡宏序

亚洲精品在线播放