<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《古易考原》作者:梅鷟

古易考原三卷。明梅鷟撰。梅鷟為安徽旌德人,正德八年(1513)中舉,官南京國子監助教,后遷至鹽課司提舉。為學善于辨偽,力攻《古文尚書》,撰有《尚書志異》、《周易積瑩》等。該書認為《連山》、《歸藏》、《周易》皆本伏羲,故為此以考其原。認為伏羲之《易》已有文字,畫卦在前,河圖后出,伏羲只是用揲蓍來效法它們而已。八卦、六十四卦卦形為伏羲之畫,八卦及六十四卦之卦題為伏羲之文,卦畫既成,龍馬負圖,衍天地之數為五十有五,伏羲則衍此數而治蓍策。又說大衍之數應是九十九,以五十數為體,以四十九為用,而沒有中五乘十、置一不用之理。其論說頗多新創,但古無來歷,恐怕都是臆測,不足取信。《浙江采集遺書總錄》載《古易考原》三卷,寫本。《四庫總目》即據此寫本著錄存目。有《續道藏》刻本。

亚洲精品在线播放