<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《四溟詩話》作者:謝榛

四溟詩話原名《詩家直說》。4卷。詩話。明人謝榛(1495—1575)撰。四卷。榛字茂秦,號四溟山人,又號脫屣山人,臨清(今屬山東)人。終身不仕,著有《四溟集》。此編原名《詩家直說》,近人丁福保改今名。作者為明代“后七子”之一,論詩主格調說,重唐代作家,蔑視宋人。有《歷代詩話續編》本。齊魯書社87年出版李慶立等《詩家直說箋注》,可參。著者論詩,“以盛唐為法”。此書從詩歌藝術的特殊性和風格特色方面強調盛唐(特別是李杜)詩歌的成就。它在詩歌創作論上最大貢獻是“情景交融”說。書中對李杜等人詩中的情景關系作了論述。論詩從“格調說”出發,兼及字句。主張師法初盛唐,而以盛唐李、杜等人為主。認為詩有興、趣、意、理四格,以興為主。強調“超悟”, “非悟無以人妙”,反對模擬,有別于李攀龍、王世貞之說。

亚洲精品在线播放