<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《蓮洋詩鈔》作者:吳雯

蓮洋詩鈔十卷。清吳雯(1644—1704)撰。吳雯,字天章,號蓮洋。薄州(今山西永濟)人,原籍遼寧遼陽。諸生。康熙十八年(1679)薦舉博學鴻詞,不中舉。游食四方,足跡遍及南北。吳雯少敏慧,博覽群籍,淹通經史。后因母親去世哀痛過度而死。著有《談龍錄》、《蓮洋集》等。是集,乾隆十六年(1751),汾陽劉組曾裒其全稿刻之。又以王士禎所評者別刊一小冊并行。是書凡得古詩二卷,近體五卷,補遺一卷、詩余一卷、文一卷,共十卷。其詩筆觸妍秀,風致俊逸,韻味悠遠。在詩中,他融入了自己的情思,創造出一種清微婉妙的意境。如《遙題王咸中石塢山房》等都寫出了景物特點。擅長抓住典型物象來勾畫景色。精于錘煉詩句,如“白云逗殘雪,忽見前峰暝。”“河流周郡白,山勢入關青。”等都是為人稱道的佳句。吳雯詩歌的缺點:取材比較狹窄,大體不出詠懷、寫景、題贈的范圍,很少反映社會現實; 氣勢比較薄弱。是書有 《四庫全書》本。

亚洲精品在线播放