<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《讀春秋編》作者:陳深

讀春秋編十二卷。陳深撰。陳深字子微,號清全,平江(今屬湖南)人,元代經學家、書法家。宋亡,陳深放棄科舉,篤志苦學,閉門著書。元文宗天歷時,有人以其善書而薦之,陳深潛匿不出。其平生著作,除此外,還有《讀易編》、《讀詩編》。此書大旨以胡氏為宗,而兼采《左傳》。如隱元年“夏五月鄭伯克段于鄢”,陳氏云:“傳例言‘得俊曰克’,以必誅為期也,《左氏》言‘段奔共’,非也,奔共則不書克矣。蓋段之子公孫滑奔衛也,厥后滑假衛之力取廩延,而段無聞焉,見殺無疑矣。”又引《穀梁》“甚鄭伯之處心積慮成于殺也”以證,最后引胡氏。“《春秋》推見至隱,誅鄭伯以為首惡,示天下為公,不可以私亂也,垂訓之義大矣”為說。實際上,《左傳》之“得俊為克”之例雖不可信,然其所述則實。隱公十一年《左傳》記鄭莊公云“寡人有弟不能和協,而使糊口于四方”,可見此時段尚存。《公羊》、《穀梁》訓克為殺實誤,胡氏因《公》、《穀》而發義,則又誤。現存元泰定二年刻本、清《通志堂經解》本。

亚洲精品在线播放