<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《序》鶴峰禪師語錄 濟悟作品集

嘉興大藏經 鶴峰禪師語錄

戒公編其本師鶴峰和尚語錄三造安山覓序。初卻之以不文。次卻之以隱。再卻之以疾。戒公曰先師行履所重敦樸。非老叔之真實語不足以光。先師虛文何益。況現坐道場者。往往以聲勢凌人。且無乞序禮則難以前惟其隱所以易于近。今雖疾必有瘳時。拜跽惟允而后起。予曰憶予初行腳參老人時。汝師已為叢林標表。凡聞汝師名。睹汝師形者。凜凜罔敢犯。故出老人座下者多端士。顧予心亦常畏之。既而汝師為師為眾垂手四方。風霜雨雪客途旅邸。一出三五年勿憚辛苦。功成而歸。不向袖手人前炫其能。然予心亦深有愧焉。自徑山受囑后即五應四眾之請。次第闡揚開鑿人天眼目。皈依者若干。時予方為人所詒歸自維揚汝師即以所居之寂照相讓。今之凡得一住處。無論小大皆據為世守窟宅。如此脫略為人。真為希有。抑予心實竊有感焉。順世后得諸賢嗣守龕建塔。編錄索序。盡人子孝。俾汝師光明千古。予且蹈汝師志不敢以寂照為己有。退院居山屈指二十五年覓半個漢不可得。則予心又不啻傷且悲也。嗚呼汝師自行腳領眾以至開法得人。傳錄可謂原始要終荷法之能事畢矣。如予顛毛種種一事無成。負老人負手足疾之深且錮矣。欲望瘳恐無時矣。戒公曰老叔之疾非疾也。志千古也。非目前計也。字字真實語也。深知先師之心者也。再拜請書之為先師語錄序。

康熙壬申皋月之望安山同門弟濟日拜撰

亚洲精品在线播放