<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《汪克寬傳》白話明史 張廷玉作品集

汪克寬,字德一,祁門人。十歲時,父親教他學習雙峰饒魯的著作,能即刻有所領悟。讀《四書》能自己斷句,日夜學習,其刻苦專心的程度是別的兒童所難以比擬的。后隨父親到浮梁,向吳仲迂求教,求學之心更切。元泰定中(1326),鄉試中舉,而會試落第。他憤憤不平地拋棄科舉而致力于經學。研究《春秋》以南宋胡安國的《春秋傳》為主,廣泛參照其他各家之說,薈萃成書,名為《春秋經傳附錄纂疏》。關于《易》的研究,有《程朱傳義音考》。關于《詩》的著作有《集傳音義會通》。關于《禮》的著作有《禮經補逸》。關于《綱目》有《凡例考異》。捧著經書從各地前來求教的人甚多。至正年間,蘄州、黃州兵至,克寬的房舍財產盡被焚掠,常常無米下鍋,而他卻滿不在乎。

洪武初年,克寬被**至京師,參加《元史》的編修。書成后,朝廷授他官職,他以年老多病辭謝,太祖賜他銀幣送歸故里。洪武五年(1372)冬去世,享年六十九歲。

亚洲精品在线播放