<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《歸有光傳》白話明史 張廷玉作品集

歸有光,字熙甫,昆山人。九歲就能寫文章,二十歲盡通《五經》、《三史》,拜同鄉魏校為師。嘉靖十九年(1540)鄉試中舉之后,八次赴京參加禮部會試,均不及第。后遷居嘉定安亭江,讀書講學,門徒常有數百人,稱他為“震川先生”。

嘉靖四十四年(1565)中進士,授長興知縣。后調任順德通判,專管馬政。隆慶四年(1570),大學士高拱、趙貞吉知有光有才,推薦為南京太仆丞,掌管內閣制敕房,參預修纂《世宗實錄》,在任上病逝。

有光善寫秦漢文,喜讀《太史公書》,領會其精神、哲理。漢時王世貞為文壇赫赫有名的盟主,有光卻極力批評他,認為他是個華而不實的大庸人。世貞起初十分不滿,后來折服,稱贊有光承繼了韓愈、歐陽修的風格,推崇備至。

有光對經學深有造詣,與德清胡友信齊名,世人并稱“歸胡”。

亚洲精品在线播放