<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《春明外史》作者:張恨水

春明外史現代長篇小說。張恨水著。原載1924年4月 12日至1929年1月24日北平《**》副刊《明珠》。上海世界書局1930年5月出版單行本。收《后序》1篇。小說以“報人”楊杏園的戀愛史為情節主干,展示了軍閥時代北京紛紜的人生畫面。楊杏園旅居北京5年,仍孤身一人。后結識了**梨云,兩人情投意合。當梨云病勢沉重,被鴇母送往小屋時,杏園盡心服侍。在梨云去世后,杏園又將她當未婚妻殮葬。其后,杏園在朋友劍塵家又認識了女士冬青。從此,兩人時有詩文酬作,感情日深。杏園意欲與冬青永結良緣,然冬青因身患暗疾,自知薄命,故不得不在手絹上**“我不負君”,愿以兄妹相稱,并決心促成杏園與她的女友史科蓮的婚事。杏園倍感冬青的深情厚誼,良苦用心,但仍表示非冬青不娶。在杏園病危之際,冬青突然趕到,執手相對,難受萬分。杏園口授七絕4首,字字血淚。他又掙扎著寫了兩副自挽聯后,便投筆死去。冬青也哭得暈倒于地。作者在《后序》中說:“予書既成,凡予同世之人,得讀予書而悅之,無論識與不識,皆引予為友,予已慰矣。”

亚洲精品在线播放