<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《高陽詩文集》作者:孫承宗

高陽詩文集明代詩文別集。孫承宗(字稚繩)著。錢謙益《列朝詩集小傳》說:“公文集一百卷,兵火之后,苕上茅元儀往吊,得之頹垣敗屋中,南司馬范景文刻之金陵。”此刻本今已不存。今存者乃其孫孫之汸“遍檢殘編,多方捃輯”而成,于清順治十二年(1655)刊刻行世。凡20卷,卷1至卷9為五、七言詩,卷10為詩余,卷11至卷20為雜文。集前有佟國器序。因其書曾列入禁書,所以傳本極稀。錢謙益評其集說:“公生長北方,游學都下,鐘崆峒戴斗之氣,負燕趙悲歌之節,作為文章,伸紙屬筆,蛟龍屈蟠,江河競注,奏疏書檄,搖筆數千言,灝溔演延,幕下書記,多鴻生魁士,莫得而窺其涯涘也。為詩不問聲病,不事粉澤,卓犖沉塞,元氣郁盤,說者以為高陽之詩,信矣。”(《列朝詩集小傳》)錢謙益為孫承宗所取進士,所論不免過譽。但也說明了其詩文的特點:激昂暢達。惟其詩時有粗糙淺率之處。

亚洲精品在线播放