<progress id="pltbd"></progress><cite id="pltbd"><span id="pltbd"><ins id="pltbd"></ins></span></cite><strike id="pltbd"><dl id="pltbd"></dl></strike><strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike>
<strike id="pltbd"><i id="pltbd"><del id="pltbd"></del></i></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike><strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"><dl id="pltbd"><del id="pltbd"></del></dl></strike><strike id="pltbd"></strike>
<span id="pltbd"></span>
<span id="pltbd"><video id="pltbd"></video></span>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<strike id="pltbd"></strike>
<ruby id="pltbd"><video id="pltbd"><del id="pltbd"></del></video></ruby>
<th id="pltbd"><video id="pltbd"></video></th>

《自序》唐人試律說 紀昀作品集

詩至試律而體卑,雖極工,論者弗尚也。然同源別派,其法實與詩通。度曲倚歌,固非古樂,要不能廢五音也。邇來選本至夥,大抵箋注故實,供初學者之剽竊。初學樂于剽竊,亦遂紛然爭購之。于抄襲誠便矣,如詩法何?

今歲夏,棗強李生清彥、寧津侯生希班、延慶郭生墉及余姊子馬葆善,從余讀書閱微草堂。偶取其案上唐試律,粗為別白,舉其大凡。諸子不鄙余言,集而錄之,積為一冊。因略為點勘,而告之曰:余于此事,亦所謂揣骨聽聲者也。然竊聞師友之緒論曰:為試律者,先辨體。題有題意,詩以發之,不但如應制諸詩,惟求華美,則襞積之病可免矣。次貴審題,批竅導會,務中理解,則涂飾之病可免矣。次命意,次布格,次琢句,而終之以煉氣煉神。氣不煉,則雕鎪工麗,僅為土偶之衣冠;神不煉,則意言并盡,興象不遠,雖不失尺寸,猶凡筆也。大抵始于有法,而終于以無法為法;始于用巧,而終于以不巧為巧。此當寢食古人,培養其根柢,陶镕其意境,而后得其神明變化、自在流行之妙,不但求之試律間也。若夫入門之規矩,則此一冊書,略見大意矣。

是書也,體例略仿《瀛奎律髓》。為詩不及七八十首,采諸說不過三兩家,借以論詩,不求備也。詩無倫次,隨說隨錄,不更編也。其詞質而不文,煩而不殺,取示初學,非著書也。持論頗刻核,欲初學知所別擇,非與古人為難也。管窺之見,不過如此。如欲考據故實,則有諸家之書在。

乾隆己卯秋七月,河間紀昀書

亚洲精品在线播放